Sprekers en toespraken

Bij een uitvaart kan altijd een toespraak worden gehouden. Hetzij door de nabestaanden, een vriend of iemand anders uit de omgeving van de overledene. Het komt echter vaak voor dat er niemand in staat is iets te zeggen. Men kan de uitvaartleider vragen iets persoonlijks voor te lezen wat de nabestaanden zelf op papier hebben gezet. Het hoeft geen religieuze aangelegenheid te zijn maar er is vaak wel een zekere behoefte de overledene middels het gesproken woord te gedenken. Het is daarbij van belang dat de menselijke waardigheid en de betekenis van de overledene voor zijn of haar omgeving centraal staat.

Professionele sprekers
Rituele begeleider
Uitvaartclown

Toespraken
Gedichten
Tips

Professionele sprekers

Als men niet in staat is te spreken tijdens een emotionele afscheidsplechtigheid, kan men besluiten dit te laten doen door een professionele spreker. De medewerkers van de stichting Humanistische Uitvaartbegeleiding kunnen deze taak van u overnemen. Zij krijgen vooraf een uitvoerige cursus waarin hen wordt geleerd hoe om te gaan met het verdriet en wat een toespraak teweeg kan brengen. Zij zullen, na een gesprek met de nabestaanden, een goede invulling geven aan de afscheidsdienst zodat de betrokkenen zich hierin kunnen herkennen. Deze zal treffend de kijk op het leven van de overledene geven en het gevoel dat daarbij hoort tot uiting weten te brengen. De medewerkers van de stichting Humanistische Uitvaartbegeleiding hangen geen geloof aan en/of zijn in ieder geval niet kerkelijk.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de stichting Humanistische Uitvaartbegeleiding (www.humanistischeuitvaart.nl). Aan deze service zijn kosten verbonden, sommige uitvaartverzekeraars vergoeden deze kosten.

Rituele begeleider

Men kan bij de uitvaart ook gebruik maken van rituele begeleiders (www.lbvr.nl). Een ritueel begeleider kiest in samenspraak met de nabestaanden de rituelen die bij de uitvaart moeten plaatsvinden. Dit kan zijn de rituelen die de overledene belangrijk vond of de rituelen die de nabestaanden belangrijk vinden. De rituele begeleider zal in samenspraak met de nabestaanden invulling geven aan de afscheidsdienst.

Leider uitvaartceremonie

Dikwijls staan nabestaanden voor de vraag hoe recht te doen aan het godsdienstig besef dat de overledene had. Het kan de wens van de overledene zijn dat er tijdens de uitvaartceremonie aandacht aan wordt gegeven. Als het inzetten van een pastoor of dominee echter niet aan de orde is omdat hij/zij geen actieve kerkganger was, kan een beroep worden gedaan op een leider uitvaartceremonie. Samen met de nabestaanden geeft hij/zij vorm en inhoud aan de uitvaartceremonie (www.bramvanderzijden.nl).

Uitvaartclown

Dit hoeft geen verdere uitleg: uitvaartclown Roelof van Wijngaarden (www.gentleclowning.nl).

Toespraken

Het mooiste en het laatste wat men voor de overledene kan doen is zelf een toespraak houden. Dat is echter niet voor iedereen weggelegd. Om u daarbij een beetje te helpen volgen enkele voorbeelden die u naar eigen inzicht kunt aanpassen. Wellicht dat het boekje "Met stomheid geslagen" u daarbij nog van extra dienst kan zijn (Uitgeverij Boekencentrum, i.s.m. Kerk in Actie, verkrijgbaar via de boekhandel of www.boekencentrum.nl. Kijk ook even op www.uitvaartspeech.nl!

Tips voor het spreken in het openbaar

Voorbeelden van openingszinnen

1. Wij zijn hier bijeen in de aula van crematorium ...... /in de kapel van de begraafplaats ......om afscheid te nemen van onze vader/moeder/broer/ zus......

2. Ik heet u allen welkom in de aula van crematorium/begraafplaats..... waar wij helaas afscheid moeten nemen van

3. Het is de dood van ...... die ons hier samenbrengt om dit moeilijke uur om samen afscheid te nemen van ......

4. Beste familie, vrienden, collega's en belangstellenden. Welkom in de aula van crematorium/begraafplaats..... waar we helaas, veel te vroeg afscheid moeten nemen van .....

5. Wij nemen vandaag afscheid van ..........geboren te....... op ..-..-.... en overleed op ..-..-....

6. Welkom bij deze afscheidsdienst. Een dienst waarin wij samen zijn gekomen om afscheid te nemen van ... (naam). Juist nu we de steun van elkaar zo hard nodig hebben. Wij zijn bedroefd en verslagen door dit bittere verlies.

Voorbeelden van tussenzinnen

De onderstaande zinnen kan men aanpassen aan de persoon of aan de situatie, iets toevoegen of iets weglaten. Zie het als een handreiking om tot een mooie toespraak te komen:

Nadat je herhaaldelijk in het ziekenhuis moest worden opgenomen, heb je uiteindelijk rust gevonden.

........ (naam) had een bijzondere waardevolle plek in de familie. 

Je afwezigheid doet ons beseffen hoe intens dierbaar jouw aanwezigheid was.

Wij betreuren het dat hij/zij veel te vroeg afscheid heeft moeten nemen van het leven.

Ons verdriet om het gemis en de heimwee naar jou is enorm.

Woorden kunnen niet zeggen hoe bedroefd en verdrietig wij zijn na het overlijden van ......

In ons hart zal je altijd blijven voortleven.

Wij hopen dat de pijn mettertijd zal verzachten en zijn/haar nagedachtenis in liefdevolle herinnering zal voortleven.

Afscheid nemen doen we elke dag, diverse malen, maar dan met de wetenschap dat het afscheid tijdelijk is. Veelal zien wij elkaar dezelfde dag nog terug.

Het afscheid dat we nemen van ..... is definitief en onomkeerbaar. Dat maakt het dan ook zo moeilijk. De dood ontneemt ons onze lieve ....... en onze gedachten worden dan overspoeld met herinneringen aan al het lief en leed dat wij met ..... gedeeld hebben.

Afscheid nemen, een begrip wat niet of nauwelijks te bevatten is en wat op dit moment nog niet tot ons doordringt.

Een afscheid voor altijd valt ons zwaar en stemt ons tot verdriet. Verdriet om het definitieve, verdriet om het gemis.

Iedereen weet dat de dood bij het leven hoort, maar als iemand wordt weggenomen waar je veel van houdt, dan pas realiseren wij ons hoe wreed de dood eigenlijk is.

Hij/zij was een uniek en zorgzaam persoon met een optimistische kijk op het leven, waarbij zijn/haar familie het middelpunt vormde van zijn/haar bestaan. Wij zijn dankbaar voor alles wat hij/zij voor ons heeft betekend. Wij kijken terug op een jarenlange intensieve samenwerking en zullen nu moeten leren leven met dit grote verlies.

De dood laat ons zien hoe broos en kwetsbaar wij mensen zij. Ook ervaren wij in deze dagen wat wij voor elkaar kunnen betekenen aan steun, kracht en troost, in een helpende hand bij de dingen die moeten gebeuren.

De dood heeft onze lieve ........ ontnomen. Wij zullen de mooie en goede tijden overwegen die wij met ... tijdens zijn/haar leven mochten ondervinden (een moment van stilte is dan op zijn plaats).

...... heeft nu de eeuwige rust gevonden. Het verdriet dat wij nu om zijn/haar heengaan ondervinden, zal met het verloop van de tijd veranderen in een gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid om alle liefde en zorg die hij/zij tijdens zijn/haar leven aan ons gegeven heeft en dankbaar omdat wij een groot deel van ons leven met hem/haar hebben mogen delen.

Zolang wij over ...... blijven praten, ervaren wij een gemis en zolang wij ...... missen is ...... niet dood, want dood ben je pas als iedereen je vergeten is.

Nadat je herhaaldelijk in het ziekenhuis moest worden opgenomen, heb je uiteindelijk rust gevonden.

Waarom zou het dan niet zo kunnen zijn dat wij blij zijn dat alles voor hem/haar voorbij is.

We hebben je mogen begeleiden in je laatste levensdagen. Het was een grote vreugde dit in saamhorigheid voor je te mogen doen. We konden altijd op je rekenen. We zullen je missen.

De laatste dagen van zijn/haar leven waren zonnig en vrolijk. Hij/zij genoot zichtbaar van de aanwezigheid van allen die hem/haar zo lief waren.

Tot op het laatste moment genoot hij van een prachtig leven en deelde dat met ons allen. 

Zijn/haar levenslust, doorzettingsvermogen, creatieve geest en warme betrokkenheid hebben velen geïnspireerd.

Wij zijn hem dankbaar voor de liefde en alle fijne momenten die hij / zij ons heeft gegeven. De tijd was helaas te kort maar intens.

Ondanks zijn ziekte heeft hij tot het laatst toe zijn belangstelling, warmte en humor voor allen om hem heen kunnen bewaren.

Zijn/haar enorme kracht en positieve instelling hebben helaas zijn ziekte niet kunnen overwinnen.

Hij/zij heeft ruim … jaar gevochten tegen de ziekte. Iedereen wist de afloop, echter niet wanneer. Plotseling is zij/zij er niet meer. Wij zijn verslagen, maar ook trost op hem/haar. Hij/zij doorstond deze periode dapper en met grenzeloze kracht.

Je afwezigheid doet ons beseffen hoe intens dierbaar jouw aanwezigheid was.

In ons hart zal je altijd blijven voortleven.

Wij hopen dat de pijn mettertijd zal verzachten en zijn/haar nagedachtenis in liefdevolle herinnering zal voortleven.

Groot is de leegte die je achterlaat, mooi zijn de herinneringen die blijven.

Wij hadden zo graag alles langer met je willen delen.

Wij zijn dankbaar voor alle leuke momenten die wij met elkaar hebben gedeeld en zullen de vele anekdotes die wij met hem/haar hebben meegemaakt in de toekomst blijven ophalen.

………..was een optimist. Zelfs tijdens zijn/haar ziekte stond hij/zij positief in het leven. Lange tijd heeft het ernaar uitgezien dat hij/zij het gevecht tegen de ziekte zou gaan winnen. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Wij zullen ……..erg missen.

Vol onbegrip, maar met prachtige herinneringen, zal er bij ons altijd een leegte blijven. Nu moeten we helaas zonder ...... (Naam) verder, maar dat verdergaan zal altijd met ...... (naam) in gedachte zijn.

Voorbeelden van zinnen om de toespraak af te sluiten

In deze moeilijke momenten van afscheid en het uit handen moeten geven van onze lieve ..... is het als familie goed je gesteund te weten door anderen die deze momenten met je willen delen. Uw aanwezigheid hier en de belangstelling en medeleven van de afgelopen periode steunt ons en troost ons in het verdriet.

Namens ....... wil ik u bedanken voor het medeleven en de vriendschap die wij de afgelopen periode van u hebben ondervonden. Ook danken wij u voor uw komst naar het crematorium/de begraafplaats. Het is voor ons een grote troost.

• Wij wensen ………..(naam echtgeno(o)t(e)), de kinderen, de familie en allen die hem/haar een warm hart toedragen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

We blijven aan hem/haar denken met veel liefde en grote bewondering.

Een voorbeeld van een afscheidsgroet

Om te aanvaarden dat ..... (naam)sterven moet, hij/zij zo vol levenswil, hij/zij die zijn/haar beste krachten schonk aan de zorg voor anderen, valt ons zwaar.
Nog zo velen hadden ..... (naam) nodig. Zo velen houden van ....., maar moeten hem/haar loslaten. Voor hem/haar en voor ons was zijn/haar leven nog niet voltooid.

....... (naam) ongeneselijke ziekte, die al zijn/haar levenskracht deed wegvloeien en ondermijnde, heeft wonden geslagen in ons hart en bij herhaling doen zeggen: waarom ...... (naam)?

We hebben geen antwoord gekregen dat ons voldeed, maar wel is ..... (naam) onvergetelijk geworden in ons leven. Terwijl de krachten van ...... (naam) minder werden ging er kracht uit van .... (naam), die zijn/haar zwakke lichaam overtrof.

Het sterven van .... (naam) kunnen wij niet aanvaarden, maar zijn/haar leven willen wij opnemen in ons leven, als een zaad gezaaid in ons, om vrucht te dragen. Zonder ..... (naam) was ons leven armer geweest.

Toespraak bij het graf

Wij staan hier rond het open graf en vormen voor de laatste keer een kring van familie, vrienden en bekenden die het leven met ...... hebben gedeeld. Wij sluiten hier de weg af die wij met ...... zijn gegaan en laten zijn/haar lichaam hier achter. Wij vertrouwen het toe aan de aarde en het zal tot stof vergaan. Maar zijn/haar naam zal blijven bestaan ..........

Houdt de herinnering aan hem/haar in leven, want hij/zij is pas echt dood als we zijn/haan naam niet meer noemen.

Gedichten om voor te dragen bij de uitvaart

Mijn lief

Mijn lief, zo vredig ben je nu.
Wakend bij je stille lichaam, denk ik aan al die tijden,
dat ik naast je zat en meeleed als ik jou zag lijden.

Vaak was ik radeloos en bang,
ik kon het niet verdragen.
Soms zei je zachtjes: “Huil maar”,
dan vonden we elkaar en klaagden onze grote nood in
eindeloos vragen.

Jij was zo dapper en zo sterk,
soms werd het je te machtig,
dan zei je:
“Ik kan dit lijden niet meer dragen, laat mij nu menswaardig gaan”.

Dan pakte ik je hand,
jij keek mij aan en in mijn ogen zag je,
dat ik je nog niet laten kon en zachtjes zei je:
“ ‘t valt wel mee”, en weer een lange nacht lag je en leed en
wachtte, totdat ook ik kon zeggen:
“ ‘t is goed mijn lief, ik kan je laten gaan, ik wil niet dat je langer wacht,
ik heb er vrede mee, ga maar.

Rust zacht.

Als de liefste van de wereld

Als de liefste van de wereld daar roerloos ligt,
geen woord meer zegt en de ogen gesloten,
niet meer vertelt hoeveel die liefste van je houdt.

Dan scheurt er iets van binnen.
Het doet schrijnend pijn en alles in je schreeuwt en roept en
dwingt dat het niet waar zal zijn.

Schreeuw en huil je verdriet naar buiten al brengt
het hem/haar niet terug,
doet het hem/haar niet bewegen.
Het zal ruimte maken voor een nieuw gevoel.
Een berusting in dit onaanvaardbare.

Toen jij stierf

Toen jij stierf, is de wereld gewoon doorgegaan met draaien.
Het werd nacht en ook weer morgen.
Er was lawaai en stilte.
En ook om ons heen maakte het leven van alledag
evenveel lawaai als anders.
Alleen, bij ons kwam dat harder aan dan normaal.

Wat deed het pijn te zien en te horen
dat alles gewoon doorging toen jij gestorven was.

Wreed en onverschillig,
genadeloos en onbarmhartig was het
en elke indruk stak dieper,
deed meer pijn.

Neen, ze kunnen niet weten wat wij nu voelen,
die steken pijn van afgesneden zijn
en nooit meer samen...
Ach, niets zal meer hetzelfde zijn zonder jou.

Als je tranen gedroogd zijn en binnenin je is het stil alsof de
storm is gaan liggen,
dan kan je hart het voelen:
zijn/haar liefde is nog dichtbij.

Jij

Dat jij nog blij kon zijn
met elke dag die je werd gegeven
dat je op hele kleine dingen
zo gretig wist te leven

Dat je zo vol moed kon zijn
zo'n berusting kon verwerven
dat jij, zo gehecht aan het leven
toen het nodig was, kon sterven

Dat jij, zo dicht bij ons kon zijn
maakt alles minder zwart
echt sterven zul je voor ons nooit
omdat je voortleeft in ons hart.

Voltooid leven

Jouw leven was voltooid
Jouw dood, een geboorte in het licht.
We zenden jou al onze liefde,
We denken aan jou hoe mooi,
hoe lief je wel kan zijn.
Voel onze dankbaarheid
om alles wat je ons gegeven hebt.
Je bent gelukkig, daar,
je wordt een lichtend licht.
En straks, dan zien we jou terug,
als jij ons opwacht bij de grens.
Want liefde, sterker dan de dood,
blijft ons verbinden, nu en straks.

Ga maar

Ga maar, en laat los.
Je leven hier op aarde is voltooid, 
je hebt geleerd wat je hier mocht.
Je hebt gegeven wat je van binnenuit te geven had.
Nu mag je in vrede het "Nieuwe leven" binnen gaan.

Ga maar, en laat los.
Je hebt geleden en gestreden,
je hebt gegeven en ontvangen,
je hebt liefgehad en losgelaten
je hebt vreugde gekend en verdriet.
En door dat alles werd jij
de mens die je geworden bent.

Ga maar, en laat los.
Je hebt een stille winst behaald op wat je hier,
op aarde te doorleven kreeg.
Je bent opgegroeid door stormen heen,
je bent gerijpt
en wij, wij lazen de wijsheid
die in jou rijpen mocht
aan je ogen, aan je woorden af.


Ga maar en laat los.
Je hebt niet voor niets geleefd
en daarom zul je nu het licht
van de vrede zelf aanschouwen mogen.
Je zult herschapen worden
door de liefde zelf,
je zult je eindelijk thuis
geborgen weten.
Ga maar, en laat los

De Stilte

De stilte die jij achterlaat,
Is onmiskenbaar groot.
Ik wou dat jij nog bij ons was
Het lijkt een kreet in nood.

Muziek en televisie
Vullen het geluid.
Maar jouw aanwezigheid was anders,
Jij leefde echt voluit.

Het gemis en de leegte
Geven ons verdriet.
Wij horen jouw stem niet meer
Enkel de stilte die jij achter liet.

De liefde verdwijnt nooit

De liefde verdwijnt nooit.
De dood is niets,
ik ben slechts aan de andere kant.
Ik ben ik, jij bent jij.
Wat we waren, de één voor de ander,
dat zullen we altijd zijn voor elkaar.
Geef mij de naam die je mij altijd gaf.
Spreek met mij zoals je het altijd deed.
Sla geen andere toon aan,
doe niets plechtig of triest.
Blijf lachen om alles waar wij samen om lachten.
Glimlach en denk aan mij.
Spreek mijn naam uit zoals het altijd is gebeurd,
zonder grootspraak, zonder een spoor van schaduw.
Het leven betekent alles wat het altijd heeft betekend.
Het leven is wat het altijd is geweest,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Alleen omdat ik uit je ogen ben?
Ik wacht op jou,
Ik ben niet ver,
Aan de andere kant van de weg.
Zie je wel, alles is goed.
                   Charles Péguy

Denk aan mij

Als je de maan langzaam op ziet komen
En je de wind zachtjes langs je huid voelt gaan
Als de nacht begint en het donker wordt
Dan steek ik honderdduizend sterren voor je aan
Droom dan van alles wat wij samen deden
Die momenten zorgeloos intens
Ik wilde zo graag blijven leven
Dat bleef een onvervulde wens
Als je de zon langzaam op ziet komen
En je haar stralen langs je huid voelt gaan
Als de morgen komt en je wakker wordt
Laat ik alle bloemen voor je open gaan
Denk dan aan alles wat we samen deden
De momenten gelukkig en compleet
Pak de foto’s en herleef de dagen
En beloof me dat je ze nooit vergeet
Maar als het leven verder gaat
En de tijd de wonden heelt
Je de zon en de maan in je leven laat
Omdat de tijd de tranen stilt
Weet dan dat over de grenzen van de dood
De liefde ons voor altijd bindt
Dat als je me nodig hebt
Je me in je hartje vindt
Geniet van alles wat we samen deden
De momenten gelukkig en compleet
Vanaf de regenboog kan ik naar je kijken
En ik beloof dat ik je nooit vergeet.

                            Yvonne van Leeuwen

Een gedicht na een ziekbed

Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet hij redt het niet.
Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen
Je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor zijn einde,
dat na zoveel moedig strijden kwam
omdat het niet alleen zijn leven
maar ook zijn lijden overnam.

Heimwee

Het is heimwee dat zo zeer doet,
dat me terug doet verlangen.
Dat de dagen van je ziekte
vaak zwaar waren
ben ik niet vergeten,
maar heimwee doet mij zeggen
je was er nog,
Ik kon je nog aanraken
ik kon nog met je praten.

Het is heimwee dat me terugvoert
Naar de dagen van geborgenheid
en dat de dagen die gewoon waren,
de dagen overvol van geluk,
ook al hadden we onze misverstanden
en woordenwisselingen.
Het is heimwee dat me telkens weer
doet overlopen van verdriet.

Ik wil je groeten

Nu jij van ons bent weggegaan
wil ik je groeten, namens ons allen.
Je hebt een bijzondere plaats in ons hart
en zo blijf je voor ons leven.

We zullen je blijven herinneren,
maar ook over je blijven praten.
Zo blijf je niet alleen bij ons,
maar gaat jouw leven ook verder.

Onze ogen kunnen jou niet meer zien.
Onze handen kunnen jou niet meer aanraken.
Maar als we in ons hart kijken,
weten we dat je er nog bent.
En wij kunnen niet geloven
dat jij nergens meer bent.
Iemand zal nu toch wel
naar jou omzien,
zoals jij in je leven
naar ons hebt omgezien.

Hoe kan jij er niet meer zijn

Hoe kan jij er niet meer zijn?
Ik zie de paden die je liep.
Het bed waarin jij jaren sliep
Vertoont een kuil waarin je lag
Ik zie jouw ogen in je zoon
In het huis waarin ik woon
Hoor ik de echo van jouw lach
Ik zie jouw schoenen in de gang
Jouw winterjas streelt langs mijn wang
Ik stop mijn handen in je zak
Hoor weer de woorden die je sprak
Hoe kan jij hier niet meer zijn?

Zevenmaal

Zeven maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zevenmaal om de aarde te gaan.

Zevenmaal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zevenmaal over de zeeën te gaan -
zevenmaal, om met z'n tweeën te staan.
                         M. Nijhof

Lieve mama

Een moederhart dat is van goud
Omdat ze altijd van je houdt
In goede maar ook in slechte tijden
Staat ze met raad en daad terzijde.
Dan slaat opeens het noodlot toe
En kan je nooit meer naar haar toe.
Nu zul je steeds in gedachten
Op haar antwoord moeten wachten
Toch ben ik dankbaar met een lach
Voor alle liefde die ze gaf
Je bent ver weg maar toch dicht bij
Je zal voor altijd mijn lieve moeder zijn.

Mam

Er zijn vaak van die dagen
dat ik veel aan je denk,
de gedachte niet kan verdragen
dat je er ooit niet meer bent.

Dat ik je niet meer kan zeggen
hoeveel ik om je geef,
je niet meer uit kan leggen
waarom ik wenste dat je bleef.

Maar nu het zover is,
blijf in de geest bij mij,
maak dan, ondanks dat ik je mis,
van daaruit mij weer blij.

Ode aan mijn moeder

Mam, jij leerde mij zoveel dingen
Dat zijn nu allemaal herinneringen
Die ik samen en ieder apart
Koester, heel diep in mijn hart
Jij leerde mij lopen, lachen en zingen
Met jou kon ik praten over zoveel dingen.

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

Jij gaf me normen en waarden
Die me soms wel eens bezwaarden
Maar nu probeer te zien als giften, gaven
Die mij in mijn verdere leven staven
Zoveel dingen, die ik door jou ken
Mij ook maakten tot wie ik nu ben.

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

Voor mijn gevoel was jij altijd daar
Mam, hoe speelde je dat toch klaar
In tijden dat ik het moeilijk kreeg
was jij degene die mij steunde, en zweeg
Over wat ik jou in vertrouwen vertelde
En wat mij toentertijd zo kwelde

Zoveel dingen, zoveel herinneringen

O, mam, ik heb nog zoveel vragen in dit leven
Waar jij me nooit meer een antwoord op zult geven
Ik weet nu ook: Het afsnijden doet niet zo’n pijn
Als wel het afgesneden zijn ....

Moederhanden

Nog voel ik ze, die moederhanden
zo teder strelend mijn gelaat.

Nog gaat hun warmte in mij branden
een vuur dat nimmermeer vergaat.

Twee moederhanden die mij droegen
toen ik alleen niet lopen kon.

Die altijd gaven en nooit vroegen,
die zorgden voor de dag begon.

Twee handen die ik blij aanschouwde
als moeder voor een rein gebed

ze ‘s avonds innig samenvouwde
en knielde voor mijn kinderbed.

Wat mij op aard ook zal begeven
dit ene blijft mij altijd bij.

Twee handen, stil omhoog geheven
een afgebeden woord voor mij!

Dat zal mij sterken alle dagen
om steeds weer kind te zijn en klein.

Want moederhanden blijven schragen
ook nu ze niet meer bij mij zijn.

Dag mooie vrouw

Dag mooie vrouw, dag lieve moeder, dag oma,
nu moet je gaan.
Al het werken en alle zorgen, het was goed,
het is nu gedaan.

Ze was zo haar zelf in alles wat ze deed
haar lachen, haar zorgen, haar lief en haar leed.

Je was mijn vrouw en onze moeder,
Je was onze steun en adviseur.
Je leerde ons normen en waarden,
gewoon te werken, geen gezeur.

Genoeg gegeven, genoeg geschreven....
jij was de kanjer van ons leven

Bedankt lieve vrouw, bedankt lieve mam,
je was de kern van ons bestaan.
Wij zullen nu zonder jou toch verder moeten gaan.

Dag prachtige vrouw, dag lieve mam, dag oma,
dag....... (naam)

Moedertje

Ik zie haar lopen, slecht ter been
zonder stok, grensverleggend
mijn moedertje, lief en doortastend
loopt ze op haar eigen wijze heen.

Ze wil niet zeuren, zonder ophef,
gaat ze toch haar eigen gang
accepteert de dalen, de toppen beklimt ze
niemand ervaart haar lef.

De allerliefste moeder

Zoals zij een moeder was voor haar kinderen
Zo zou iedere moeder moeten zijn.
Zoals zij een oma was voor haar kleinkinderen
Zo zou iedere oma moeten zijn.
Zoals zij een overgrootmoeder was voor haar achterkleinkinderen
Zo zou iedere overgrootmoeder moeten zijn.
Z'n groot hart en open staan voor iedereen
waarvan ze hield, zo zou een ieder moeten zijn.
Maar iedereen houdt die éne wens
want alleen zij was dat lieve, bijzonder unieke mens.

Eén....

De meeste mooie dingen in het leven
komen in paren, in drieën, met tientallen
en honderdtallen.
Een overvloed van rozen, sterren,
zonsondergang, regenbogen,
broers en zusters, tantes, neven en nichten,
maar van alle moeders in de hele wereld
krijg je er maar één. 

Sterke vrouw

Je was een hele sterke vrouw
Een zonnestraal in ons leven
Alom bewondering was er voor jouw
Blij zijn we dat we dat mochten beleven

Je was in alles oprecht en betrokken
Altijd vrolijk en verzorgd, op en top
Met mooie natuurlijke grijze lokken
Maar, veel te snel was het op

Hoe moeilijk het was om te vechten
Zo ben je langzaam moegestreden
Bij het ontbreken van kracht
Uit ons midden weggegleden

We zullen je missen

De roos

Zij was een tere rode roos, bijna doorschijnend, kwetsbaar.
Zo was zij geplant in die grote tuin, die de aarde is,
tussen al die andere planten.
Die tuin is geen paradijs meer.
Er groeien dorens en distels en overal dreigen
gevaren voor de kwetsbare en nietige planten.
Maar ook is er schaduw en zon, koren als voedsel
en bomen die vrucht dragen.

Voor sommigen stond die Roos daar misschien
nutteloos en wellicht gingen ze aan haar voorbij.
Zij hadden geen oog voor de uniekheid van deze mooie bloem.
Maar de tuinlieden aan wie de zorg voor deze roos
was toevertrouwd hielden van haar, zij kenden haar,
haar warmte, haar geur.
Zij omgaven haar met zorg en liefde.

Soms kwam de Heer van de tuin kijken naar het
werk van de tuinlieden en als Hij dan de moeite
en zorg zag waarmee zij de roos omgaven
dan zei hij: “zal ik de roos maar plukken?”
Dan zeiden de tuinlieden: “och Heer, alstublieft nog niet.”
En de Heer ging weg en liet de zorg voor de roos
aan hen over.

Enkele dagen geleden is de Heer weer gekomen
en heeft de roos geplukt,
vrij plotseling en zonder veel pijn.
En de tuinlieden vroegen: “Waarom Heer? 
Deden wij soms niet goed ons best?”
Maar de Heer zei: “Het is goed zo ik heb zelf de zorg
voor deze roos ter hand genomen;
Ik zorg nu zelf voor haar”…

Afscheidsrozen

Rozen vol afscheid, rozen vol rouw
Rozen vol liefde, enkel voor jou
Je laatste rozen
Zorgvuldig uitgekozen
Als blijk van dank voor jouw bestaan
Waarin wij een eindje
In mee mochten gaan.

Waarom

Waarom heb je niet gevochten
had het dan geen zin?
Zag jij boven je het licht
en liep je er zo in?

Hopelijk vindt je nu rust
voor ons is het zo zwaar.
Wij moeten verder leven
heb jij het beter daar?

Wij moeten verder met z'n allen
soms met pijn en verdriet.
Maar op de vraag "waarom",
dat antwoord krijgen wij nimmer niet.

Moeder

Zover wij konden zijn wij met je meegegaan,
De laatste fase moest je alleen doorstaan.
Moeder, je was een schat voor ons allen,
Je te moeten missen zal ons zwaar vallen.
Heel trots zijn wij, zo een moeder te hebben gehad.
Je blijft altijd bij ons, diep in ons hart.
Droom zacht mama, droom zacht
droom en vlieg langzaam naar een zonnige plek
waar rust en vrede je in je armen sluiten.

Dansend naar het licht

Tijd is wijsheid
je bent verkoren om te gaan
Met trots kan ik je zeggen
Dat je in onze harten zal voortbestaan.

Dansend naar de hemel
dansend naar het licht
Ga maar lieve moeder
doe je ogen maar dicht.

Een waardig vertrek
dankzij een waardig bestaan.
Je hebt het echt verdiend.
Hier nog een laatste groet
en je mag van ons gaan.

Dansend naar de hemel
dansend naar het licht
Ga maar lieve moeder
Doe je ogen maar dicht.

                            Eric Marinus

Bij oma was het veilig

Zij was een vrouw uit duizenden,
een moeder, heel apart;
die hield van al haar kinderen,
ze droeg ze in haar hart.

Ze was het meest gelukkig,
als iedereen er was,
haar hele huis vol leven,
dan was ze in haar sas.

Ze leefde voor haar kinderen,
de kleintjes werden groot,
en haar kleinkinderen vonden vervolgens
een plekje op haar schoot.

Bij oma was het veilig en
zo vredig in haar huis,
haar deur stond altijd open,
je voelde je er thuis.

Met Sinterklaas of Pasen,
we zijn er wat geweest,
al die kadootjes en gezelligheid,
het was er altijd feest!

Wij voelen ons bevoorrecht,
met een moeder en oma zoals zij,
dat wij haar mochten kennen,
maakt dankbaar en zo blij.

Zij die altijd zorgde,
niets was haar te zwaar;
wij houden haar in ere:
wij blijven bij elkaar!

Eeuwig leven

Bij zonsopgang en zonsondergang
Bij het waaien van de wind, in de kou van de winter,
denken wij aan hem/haar.
Bij het openspringen van de knoppen in de lente,
bij de wedergeboorte van de natuur
denken wij aan hem/haar.

Onder de blauwe hemel, in de hitte van de zomer,
bij het ritselen van de bladeren,
in de schoonheid van de herfst,
denken wij aan hem/haar.

Wanneer het jaar begint en wanneer het eindigt,
denken wij aan hem/haar.
Zolang wij leven, blijft hij/zij leven.
Hij/Zij is een deel van ons
zolang zij hem/haar gedenken.

Als we moe zijn, steun nodig hebben,
Als wij ons verlaten voelen, neerslachtig zijn,
Als we onze vreugde willen delen,
Als we moeilijke beslissingen moeten nemen,
denken wij aan hem/haar.

Zolang wij leven blijft hij/zij leven
Hij/Zij is een deel van ons
zolang zij hem/haar gedenken.

Vader

Een vechter, zoals we van je gewend waren
tot op het laatste moment.
Je was een man van weinig woorden
Duidelijk herkenbaar voor diegenen
Die bij je hoorden.
Een man, een vader waar je op kon bouwen,
Met een woord waar je op kon vertrouwen.
Achter je ligt een leven van werken en plicht
En juist dat bepaalde in alles je gezicht.
Zo bescheiden ben je gestorven.

Vader

Wat vreemd, dat u er niet zult wezen
wanneer ik weer naar huis zal gaan.
U zult niet in de kamer staan
en mij omhelzen, als vóór dezen.
Ik zal nooit meer, als u zat te slapen
boven een boek, boven een krant
het blad, dat glipte uit uw hand,
glimlachend van de grond oprapen.
ik zal nooit uw “Goede Nacht” meer horen
of het gestommel op de trap,
wanneer uw trage, moede stap
de morgenstilte kwam verstoren.
Nooit meer zult u door de tuin lopen,
waar iedere bloem en iedere plant
getuigde van uw zorgende hand,
- Nu ging de hemeltuin voor u open -
0, die vertrouwde, kleine dingen,
die u zo onopvallend deed,
die zal ik missen, tot dit leed
verstild is tot herinneringen

Hoe kan ik je bedanken

Hoe kan ik je bedanken
Voor alles wat je hebt gedaan.
Voor al die keren
Dat je naast mij wilde staan.

Hoe kan ik je bedanken
Voor die keren dat je kwam.
En voor een deel mijn zorgen
Op je eigen schouders nam.

Hoe kan ik je bedanken
voor de dingen die je zei.
Ik zeg het maar met bloemen
en een dikke kus van mij.

De Zeeman

Ik weet niet hoe het zal zijn in die dagen
wanneer ik mij inscheep voor de allerlaatste reis.
Zal mijn schip die hoge golf verdragen
en afmeren in Gods paradijs?
Neem dan, o Heer, het roer uit mijn handen
laat mij met het landvast op het voordek staan.
Dan zal mijn schip niet op de rotsen stranden
maar veilig in uw haven binnen gaan.

In diepe dankbaarheid

In diepe dankbaarheid
denk ik aan de nachten dat ik bij je waakte.
Een kostbaar wonder voltrok zich in de uren dat ik naast je zat.

Terwijl je lichaam zwakker werd en zwaar moest lijden,
zag ik hoe je diepste wezen wakker werd en
openbloeide naar een heelheid die dit bestaan te boven gaat.

Je kwam naar voren in wezenlijke kracht
en onverwacht was daar die tedere ontmoeting,
zonder woorden begrepen we elkaar.

Die uren waren kostbare fragmenten
van de eeuwigheid.
We werden samen boven tijd en ruimte uitgetild en wisten
ons verbonden in een liefde,
die dieper gaat en sterker is dan we ooit hadden gedacht.

Je bent nu uit dit leven weggenomen.
Jouw taak bij ons is afgerond.
Ik mis je,
maar doorheen die pijn is er een ding dat je moet weten:
mijn liefde voor jou blijft altijd bestaan.

In gesprek

Wat ben je stil
Eindeloos stil.
Je stem zwijgt,
maar waar ik ga,
hoor ik je stem.
Ik zie je nergens.
Je bent er niet,
maar waar ik kom,
kom ik je tegen.
Ik ben alleen, zonder jou.
Maar waar ik ben,
ben jij aanwezig.
Het voelt onwezenlijk,
vreemd en raar,
onbegrijpelijk, onwerkelijk.
Toch is het waar.
Je moest gaan.
Was nog graag gebleven.
Je had geen keus,
die werd je niet gegeven.
Het onvermijdelijke is gebeurd.
Je bent er niet meer.

Na jaren van dementie

Als ik de namen niet meer ken
de dingen niet meer weet
niet hoe ik heet of wie ik ben
je alles weer vergeet,

laat mij dan in mijn eenzaamheid
niet moederziel alleen;
al ben ik alle richting kwijt,
U weet toch wel waarheen?

Die woorden, elke avond weer
dat prevelend gebed,
vertelden van geloof, o Heer
en zo gebeurde het.

Toen alles mistig werd en grijs,
herkende zij ons niet,
maar zong wel op bekende wijs,
dat oud vertrouwde lied,

over een hemels paradijs,
waar staat het Vaderhuis.
U nam haar hand, ging mee op reis
en bracht haar eeuwig thuis.

Dementie

Mijn geheugen is als een vergiet
wat er gisteren gebeurde, weet ik niet.
Maar wat niet door de gaatjes ging
staat gegrift in mijn herinnering.
Mijn ouders, school en ook mijn jeugd
weet ik nog haarscherp, tot mijn vreugd.
En dat is toch belangrijker te weten
wat je gisteren hebt gegeten.

Afscheid

Iedere dag een beetje,
steeds meer leverde je in.
Je wereld werd steeds kleiner,
wij pasten er bijna niet meer in.
Zoveel vragen, zonder antwoord,
wat ging er nog allemaal in je om.
steeds proberen alles te begrijpen 
en steeds weer afvragen:

Waarom?

De deur naar jouw wereld
ging voor ons steeds verder dicht,
kende je ons eigenlijk nog wel?
Afscheid nemen ........ (naam)
steeds een beetje,
en nu eindelijk: Vaarwel.

Na zelfmoord

Ik ben een heel eind gegaan
Een hele weg afgereden
Maar ik zie mezelf nu staan
Ik ben zo moe gestreden.

Wat ik allemaal voel
Tegenstrijdigheden
Als je weet wat ik bedoel
Weet dan dat ik leefde zonder spijt.

Ik heb geen angst om te sterven
Niet om verder te gaan
Het eeuwig leven te verwerven
De zalige rust tegemoet te gaan.

Zonder liefde is het allemaal voorbi
Een hart dat wegkwijnt
Al was ik soms nog zo blij
Het is de vreugde die verdwijnt.

Na zelfmoord

Allerlei gedachten in mijn hoofd
een razende trein
Geen drug die de pijn verdoofd
allemaal schone schijn

Waarom is het zo gegaan
waarom deed ik zo raar
Nu wel snel gegaan
dit is mijn laatste gebaar

Nu moet je je geen zorgen maken
het is veel beter zo, wees blij
En moest je eens verdrietig raken
denk dan eens aan mij

Het was mijn keuze, het was mijn doel
lees nogmaals mijn verhaal
Dan weet je wel wat ik bedoel
ik hou van jullie allemaal.

Ik weet dat je gestorven bent

Je handen hebben de mijne
en de dingen om je heen losgelaten.
Je kijkt niet meer door het raam
naar het weer van vandaag.
Je luistert niet langer
als er ergens een deur open gaat.
en je zegt niet meer: kom binnen.
Je zegt de woorden niet meer die je,
met jouw ogen en met jouw stem,
vroeger altijd zei.
Het is stil geworden om je heen.

Maar toch hoor ik je nog spreken
en zie ik met gesloten ogen wat je deed,
toen je nog gaande en staande was.

Nee, je zou pas echt dood zijn,
ik zou pas echt dood zijn,
als ik je kon vergeten……
en als je weggewist was uit mijn geheugen,
mij niet meer bij zal staan
met raad en daad…. zoals toen.

Maar dat doe je dus nog
als ik over jou verhalen vertel:
hoe je het leven en de mensen zag
en wat je doen zou als je voor vragen stond
waar ik nu voor kom te staan.

Nee, alles is nog niet voorbij,
je leeft nog voort in mijn verhalen over jou.
Mijn handen kunnen je niet meer vasthouden
Maar wel mijn woorden en de ogen van mijn hart.
En daar zul jij leven …….. VOOR ALTIJD.

Nooit meer jij

Nooit meer jij
maar liever dan te aanvaarden
droom ik dat je er nog bent
heel dicht bij mij. Nooit meer jij
de dood is onherroepelijk
’t besef doet schrijnend pijn
van nooit meer wij
Nooit meer jij
wat overblijft is herinnering
aan liefde, zo warm en zuiver
tussen jou en mij

Ster

Wij hebben vannacht een ster uitgezocht
Voor onze …….. die moest gaan.
Een ster voor iemand zó bijzonder
Dat hij eigenlijk alleen moet staan.
Nu kijken wij naar de sterren
En huilen wij naar de maan.
Dan straalt daar weer die ene ster
Dus is onze ……. eigenlijk nooit weggegaan.

Uitgevlogen

Mijn lief is uitgevlogen
Héél onverwacht, onbewust.
Er is geen hand meer op de mijne
geen mond die mij nog kust.
Geen lachje uit de verte,
geen hand meer door mijn haar,
niet meer samen zitten
en kijken naar elkaar.
Wij zijn nu uitgesproken,
wat rest is droefenis.
Ik zie omhoog, ik voel nu reeds
hoe eenzaam het alleen-zijn is.
Onze ….. (naam) is uitgevlogen,
héél onverwacht, onbewust,
Wij zien omhoog en voelen reeds
hoe leeg het zonder ……(naam) is.

Afscheid

Nu ben je echt van ons weggegaan
wat leeg lijkt nu ons bestaan.
Alles wat je wilde, was bij ons zijn
teveel werd die onmenselijke pijn.
Alle mensen die je met liefde hebben omringd en verzorgd
respecteren het dat je dit niet hebt gewild.
Hoop en soms wanhoop hielden je op de been
want zó vechten kon jij alleen.
Deze laatste maanden waren echt een hel
en dat vergeten wij niet snel.
Lieve …..(naam) deze reis zul je alleen moeten gaan
wij zullen je nooit vergeten, ook niet wat je voor ons hebt gedaan.
Jouw motto “The show must go on”
je hebt alles gegeven, meer nog dan je kon.

Stil

Nu wordt het stil.
de wereld gaat gewoon zijn gang
maar niet voor ons,
de zon schijnt bleker
de nachten duren veel te lang.
Je plaats is leeg,
maar niemand zal
doen of jij bestaat.
Wij zien je niet
maar toch, je bent er
omdat zoveel nog van je praat.
De lege stoel,
je glimlacht
en de verhalen die er gaan.
Je hoort bij ons
waar je ook heen gaat
bij ons blijf je voorgoed bestaan.

Tot ziens

Al weet ik dat je veilig bent
geborgen bij de Heer
de lege plaats blijft onvervuld
ik zie je hier nooit meer.

Al weet ik dat je veilig bent
verlost van alle pijn
ik kan mijn vragen niet meer kwijt
kan nooit meer bij je zijn.

Al weet ik dat je veilig bent
ik zoek en vind je niet
ik vraag het aan de lege lucht
of je mij hoort en ziet

Al weet ik dat je veilig bent
mijn hart wil er niet aan
dat je, die ik niet missen kan
voorgoed bent heengegaan

Al weet ik dat je veilig bent
ik zie je hier nooit meer
maar als het donkert, zeg ik zacht
tot ziens, bij God de Heer!

Voor eeuwig en altijd

Zo ver weg
Maar toch dichtbij
in dromen en een traan

Voorbij de horizon
En toch hem/haar zien
Bij alles wat we doen

Hem/haar horen in gedachten
Zelfs zonder woorden
Voelen wij zijn/haar warmte

Zo leeft hij/zij voort
In onze harten
..... voor eeuwig en altijd.

Stilte

Ik kon niet zeggen wat ik voelde
Ik heb het ook niet uitgelegd
Maar tòch wist jij wat ik bedoelde
De stilte had het al gezegd.

Als ik je kuste of griefde
In blijheid of in droefenis
De liefde is pas èchte liefde
Als stilte taal geworden is.

De laatste reis

Een koele bries, de wind steekt op,
wie meert er bij mij aan?
Hijs het anker, trossen los, 
het is nu tijd om te gaan.
Niemand weet hoelang het duurt
en waar het einde is.
De grote vaart, een laatste groet,
de stilte, het gemis.
Het schip vertrekt, de vlag in top,
niemand zegt een woord.
Wij roepen nog, je hoort het niet,
de wind die draagt het voort.
Steeds kleiner lijk je op die zee,
er is geen weg meer terug.
Veel wilden wij je nog zeggen,
al was het maar eventjes vlug.
Wij turen naar de horizon,
wij zijn geheel alleen.
Het dringt nu langzaam tot ons door,
een traan valt in de zee.
Jouw laatste reis, ver weg van hier,
wij mochten niet met je mee.
De horizon houdt daar niet op,
we zien je alleen niet meer.
In ons hart leef je nu nog voort,
die pijn, het doet zo'n zeer.
Wij zullen vertellen wie je was,
je karakter en je aard.
....... (naam) is niet meer,
wij wensen je "behouden vaart".

Vroeg voorjaar

Vroeg voorjaar, tijd van liefde en begrafenissen,
uw zoele lucht wordt bitter van de bloesemgeur
en in een winters hoofd vol muizenissen
opent uw zon de dichtgesloten deur.

Het donkergroene water waarin eenden drijven,
Een kind in blauw, de glans van het gazon,
Dat zijn de beelden nu die het meest beklijven
Voor wie dacht dat hij niet vergeten kon.
                                  Rudolf van Lier

Je bent niet dood

Je bent niet dood - de Heer heeft je geroepen
bij Hem te wonen in Zijn glanzend huis;
Je hoeft geen vrede en rust meer te zoeken
Je hebt ze nu - want je bent veilig thuis.

Je bent niet dood - je mag voor eeuwig leven,
Je bent verlost van onvolkomenheid,
van pijn en van verdriet. God zal je geven
een onbegrensd geluk in onbepaalde tijd.

Je bent niet dood - Maar ach, ik zal je missen
zoals een mens de meestgeliefde mist.
De jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen,
En ik geloof: God heeft zich niet vergist....
                                      Nes Benschop

Rouwrumoer

Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten,
nu voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw: het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan,
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Het vijfde jaargetijde

Ieder mens is een stukje natuur, 
een klein stukje van een groot geheel,
met een ingebouwd ritme, het ritme van de jaargetijden,
het ritme van de zee.
de mens is een stukje natuur, 
en toch oneindig veel meer.
Een wezen, dat alle grenzen en maten overschrijdt
- in de diepte, in de breedte, in de hoogte -
en een onsterfelijke heimwee naar onsterfelijkheid.

Een mens kan dromen, dingen zien, 
die je alleen maar ziet met de ogen dicht.
Hij kan zijn leven vullen met een droom.
Hij kan over alle jaargetijden heen dromen 
van een vijfde jaargetijde,
waarin het beste van alle jaargetijden over is:
de frisheid van de lente, de warmte van de zomer,
de oogst van de herfst, de stilte van de winter.

De woorden worden ons aangereikt, niet om te ontsnappen
aan de harde werkelijkheid van de dood,
maar om ons op te tillen in het nieuwe licht
van een vijfde jaargetijde, de eeuwige lente,
want alles in ons leven komt eens tot rust, 
tot een zalige geborgenheid,
in de palm van de machtige hand van God.

Afscheid

Zul je voorzichtig zijn?
Ik weet wel dat je alleen maar een boodschap doet
hier om de hoek
en dat je niet gekleed bent voor een lange reis.

Je kus is licht
je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet.

Maar achter deze hoek
een werelddeel
achter dit ogenblik
een zee van tijd.

Zul je voorzichtig zijn?

Vandaag begraaf ik jou

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in de kist
Niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij

Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf je leven in mijn leven
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis toe, wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij

Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij

We zullen lachen en weer plannen maken
Zal met je slapen en met jou ontwaken
Neem m'n mond en lach met mij
Neem m'n hand en voel met mij
Wat je nog doen wou, doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij

Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waarin ze jouw naam noemen
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jouw dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Zal twee levens leven
Met jou in mij

Je mag nu slapen

Je mag nu slapen, ga in vrede
jij hebt nu genoeg doorstaan.
We hebben voor je rust gebeden
al laten wij je niet graag gaan.

Nooit zullen wij vergeten
wie jij was en wat je deed.
Je hebt een zware strijd gestreden.
Wie kan vermoeden hoe jij leed?

Maar weet dat jij in geloof mag beleven
dat God er is en op de mensen wacht.
Al moet je veel uit handen geven
Bij Hem vind jij weer nieuwe kracht.

Wij kunnen niet aanschouwen
wat ons verstand te boven gaat.
Toch zegt ons hart en ook het jouwe
dat God geen mens in nood verlaat.
                           Toon Heereveld

In liefdevolle herinnering

Schrijf in het zand hen die je verdriet deden,
vergeet hen zonder enige pijn.
Want wat  in het zand geschreven staat,
zal er morgen niet meer zijn.

Schrijf in steen wat je beleefd hebt,
aan vreugde, vriendschap en geluk.
De steen geeft je na vele jaren,
de herinnering nog steeds terug.

Schrijf in je hart allen die je lief zijn,
heel dichtbij of hier ver vandaan.
Want wat in je hart geschreven staat,
dat blijft voor jou eeuwig bestaan.

Dank je wel

Dank je wel, jij die mij hebt gesteund.
Dank je wel, jij die naar mij hebt geluisterd.
Dank je wel, jij die mij serieus nam.
Dank je wel, jij die mij hielp tot hier.
Dank je wel, jij die mij niet lastig vond.
Dank je wel, jij die zal wie ik was.
Dank je wel, jij die mij nog liet lachen.
Zevenmaal dank.
Ook voor als ik soms
Ondankbaar was

Geen dag zonder jou

’n Dag zonder jou
is een tuin zonder bloemen.
’n Dag zonder jou
kun je geen dag meer noemen.
’n Dag zonder jou
is een dag zonder licht;
en daarom is zo’n dag
geen gezicht.

Het huis is leeg en koud
als ik je stem niet hoor.
De tafels, stoelen en het bed
het stelt geen moer meer voor.
Een boom zonder takken,
‘n hemel zonder blauw
m’n lief – dat is een dag zonder jou.

Keus

Eens kom je voor de keus te staan
samen door het leven te gaan.
Samen dingen doen, zonder na te denken.
En als de ander het nodig heeft
wat extra aandacht schenken.
Samen huilen, lachen of een eindje lopen,
Als het zo uitkomt voor elkaar
een cadeautje kopen.
Je staat er niet bij stil,
maar het is en heel gemis,
als dat “samen” uit je leven
onverwacht verdwenen is.

De brug

Breng mij weg tot aan de brug
Ik ben zo bang om daar alleen te staan
En als we daar zijn ga niet direct terug
Maar wacht tot ik overga
En zwaai me na
Dan voel ik mij heel veilig en vertrouwd.

Breng mij weg tot aan de brug

Ik heb geen idee hoe diep het water is
De overkant lijkt mij zo ver
Je kunt de oever hier niet zien
Zover het oog reikt zie ik mist
En ik twijfel aan het verder gaan.

Breng mij weg tot aan de brug
En ga dan niet te vlug terug
Zwaai mij na als ik overga
En heel klein duwtje in mijn rug
Is alles wat ik nog verlang van jou
Dank voor je liefde en je trouw
Ik ga nu gauw
Want het begin is reeds in zicht
en ik voel de warmte van het licht

                               Toine Lacet

Gedichten

Het voorlezen van een gedicht kan een mooie afsluiting zijn van het afscheidsritueel, maar niet iedereen is bij machte zelf een gedicht te maken. Er kan dan altijd nog gebruik worden gemaakt van een bestaand gedicht. Zie de website gedichten.startpagina.nl voor een breed scala aan gedichten. Er zit vast een gedicht bij dat van toepassing is.


© 2006-2022 - - Rotterdam - The Netherlands